Przedawnienie roszczeń
Termin podstawowy: 3 lata
Generalna zasada przedawnienia roszczeń ubezpieczeniowych uregulowana jest w art. 819 § 1 kodeksu cywilnego, który stanowi, że roszczenie z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat trzech, przy czym bieg terminu przedawnienia roszczeń o świadczenie do zakładu ubezpieczeń rozpoczyna się w dniu, w którym nastąpiło zdarzenie objęte ubezpieczeniem zgodnie z art. 819 § 2 k.c.
Wyjątek od generalnej zasady trzyletniego okresu przedawnienia stanowią roszczenia z umów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zgodnie z brzmieniem art. 819 § 3 k.c. termin roszczeń poszkodowanego wobec zakładu ubezpieczeń o odszkodowanie lub zadośćuczynienie przedawnia się z upływem okresu przewidzianego dla tego roszczenia w przepisach o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym (deliktem) lub niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania (kontraktem).
W szkodach medycznych o fakcie doznania szkody i o jej skutkach poszkodowany pacjent może dowiedzieć się nawet po upływie wielu lat, a ustalenie daty powstania szkody często jest trudne lub niemożliwe, np. przy zakażeniach czy przy usługach świadczonych w sposób ciągły (leczenie stomatologiczne, leczenie ambulatoryjne).
Poszkodowany pacjent, jeżeli zgłasza roszczenia do ubezpieczyciela po upływie trzech lat od zakończenia leczenia, powinien liczyć się z podniesieniem przez ubezpieczyciela zarzutu przedawnienia.
Termin przedawnienia roszczeń ze zbrodni lub występku: 20 lat
Zgodnie z brzmieniem art. 442 § 1 k.c. roszczenia z tytułu czynów niedozwolonych, przedawniają się po upływie trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia nie później jednak niż 10 lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę.
Jeżeli roszczenia z umowy ubezpieczenia OC mają podstawy w zbrodni lub występku, roszczenia o naprawienie szkody ulegają przedawnieniu dopiero po upływie lat 20 od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na moment dowiedzenia się przez poszkodowanego o szkodzie i osobie za nią odpowiedzialnej (art. 442 § 2 k.c.).